42 jaar uitvaartverzorger

In 1969, zo verteld Jan Roeland, was ik koster van de Hervormde Kerk in Arnhem en na een uitvaartdienst kwam de begrafenisondernemer bij mij met de vraag of ik geen interesse had om bij hem te komen werken. In die tijd was het niet ongebruikelijk voor een koster om parttime bij een begrafenisondernemer te werken.

 Na een aantal gesprekken heb ik “ja” gezegd en zo ben ik begonnen in dit vak. Eerst als, zoals men dat nu noemt algemeen medewerker. Mijn taak was het ophalen, verzorgen en inkisten van overledenen, de rouwauto rijden en dragen bij begrafenissen. Op die manier heb ik het vak echt van A tot Z geleerd.

Na een tijd meegelopen te hebben mocht ik mee met het regelen van de uitvaart en mijn leermeester was een uitvaartleider van rond de 70 jaar. Hij heeft mij het vak van uitvaartverzorger op een geweldige manier geleerd. Zijn lijfspreuk was: “Hoe zou het willen als het jouw vader of moeder betrof”en dit heb ik mij en mijn medewerkers altijd voor ogen gehouden.

Na ongeveer een jaar meegelopen te hebben mocht ik mijn eerste uitvaart zelf regelen, weliswaar onder supervisie van mijn leermeester. Ik weet nog dat ik best zenuwachtig was want je weet niet waar je voor komt te staan en welke vragen de familie heeft. Gelukkig heb ik altijd terug kunnen vallen op mijn leermeester die, na ruim 50 jaar ervaring, op bijna iedere vraag wel antwoord wist.

Ik denk nog altijd met grote dankbaarheid aan hem terug. Om meer ervaring te krijgen mocht ik een haljaar bij een collega in Amsterdam en een halfjaar bij een collega in Den Haag stage lopen. Daar heb ik veel ervaring opgedaan in het organiseren van uitvaarten, want daar waren weken van 25 tot 35 uitvaarten heel gewoon, dus was hier een hele organisatie voor nodig.

Als grensgemeente kwam het in Arnhem regelmatig voor dat mensen uit het buitenland kwamen te overlijden en wij verzorgen dan de repatriëring van de persoon. Een ervaring waar ik tot op de dag van vandaag veel gemak van heb. Ook kwamen toendertijd de “gastarbeiders”uit Turkije, Marokko, Spanje etc. steeds meer naar Nederland en ook voor die gemeenschap heb ik vele malen de repatriëring van een overleden collega mogen verzorgen.

Na een aantal jaren werd ik gevraagd door de Algemene Nederlandse Begrafenisverzekering Memento Mori ( nu Aegon) of ik een door hen overgenomen begrafenisonderneming in Wageningen wilde leiden en vandaar uit eventueel nieuw over te nemen begrafenisondernemingen wilde structureren naar de opzet van Memento Mori.

Ik heb toen gewerkt in Heemskerk en Waalwijk en in 1990 kwam ik naar Goes waar ik assistent werd van de toenmalige bedrijfsleider de heer Rozeboom en na zijn overlijden heb ik zijn functie overgenomen tot de overname. In de laatste 20 jaar heb ik op Noord en Zuid Beveland heel veel families mogen helpen bij de uitvaart van hun dierbare overledene en sinds 2007 ben ik als zelfstandig uitvaartverzorger verder gegaan.

Ik vind het heel belangrijk om voldoende tijd t kunnen geven aan nabestaanden voor de regeling van een uitvaart. Het is tenslotte een eenmalig iets en dat moet goed zijn en men moet er ook met een goed gevoel op kunnen terugkijken. In de loop van de jaren heb ik veel dingen zien veranderen, heel veel ten goede.

De dood en de uitvaart zijn, zeker de laatste jaren steeds beter bespreekbaar geworden, mede dankzij de media en de mensen  gaan ook steeds meer nadenken over de wijze en vormgeving van hun eigen uitvaart. Ik heb de afgelopen jaren al heel veel gesprekken gevoerd met mensen die hun wensen vooraf vast willen leggen in mijn uitvaartarchief.

Een heel verstandige beslissing, zeker voor de nabestaanden. Op die manier laat je mensen niet met vragen achter. Als uitvaartondernemer heb je naast je taak als uitvaartverzorger ook een belangrijke sociale taak in de maatschappij, nl. die van informatie verschaffen over wat wel en niet mogelijk is bij een uitvaart en wat de financiële consequenties kunnen zijn van bepaalde wensen.

Er wordt mij vaak gevraagd of het niet een erg triest beroep is en dan probeer ik de mensen uit te leggen dat er naast het verdriet van de nabestaanden om het overlijden van een dierbare, voor mij juist de taak is hen in die periode met zoveel mogelijk advies, hulp en steun terzijde te staan.

Als je dan na de uitvaart te horen krijgt dat mensen heel veel steun en hulp van je hebben ontvangen en met dankbaarheid terug kijken op een perfecte uitvaart dan is dat mijn belangrijkste beloning.

Daarom heb ik drie uitgangspunten in mijn onderneming:
ZORG – vuldige begeleiding
HULP – vaardig, van mens tot mens
RESPECT – vol voor ieders persoonlijke wens
Alleen vanuit deze beginselen kan en wil ik mijn werk verrichten en ben ik 24 uur per dag, zeven dagen per week bereik- en beschikbaar.

42 jaar uitvaartverzorger en nog geen dag spijt gehad van de keus voor dit mooie, dankbare en boeiende beroep.